انواع دتکتور گاز

دتکتور گاز. فرایند شناسایی و نظارت بر سطوح بالقوه خطرناک گازها با استفاده از سیستم های مانیتورینگ تشخیص گاز انجام میشود. از دتکتور های گاز در طیف وسیعی از ساختمان ها، برای اطمینان از ایمنی افرادی که در آن فضا زندگی و کار می کنند، استفاده می شود. از آشکارسازهای گاز جهت اعلام هشدار در صورت وجود گازهای خطرناک استفاده میشود.

دستگاههای تخصصی مورد استفاده برای تشخیص گاز می توانند در اشکال مختلف برای پاسخگویی به خواسته های منحصر به فرد کاربردهای مختلف نظارت بر گاز وجود داشته باشند. در این سری از مقالات برنا پایش به توضیح کامل انواع دتکتور گاز میپردازیم.

 چند نوع دتکتور گاز وجود دارد؟

تقریباً هشت فناوری مختلف سنسور گاز برای شناسایی و نظارت بر سطح گاز وجود دارند. آشکارسازهای گاز را می توان با توجه به مکانیسم عملکرد مشخص کرد. چراکه کاربردهای صنعتی مختلف عموماً سیستم های ایمنی منحصر به فردی را برای تشخیص گاز نیاز دارند.

چهار نوع اصلی دتکتور های گاز

چهار نوع اصلی آشکارسازهای گاز شامل: سنسورهای الکتروشیمیایی، سنسورهای کاتالیزوری، سنسورهای مادون قرمز و حسگرهای فتونیزاسیون.

1- دتکتور های گاز ثابت و قابل حمل

اساساً، این انواع مختلف آشکارسازهای گاز به دو دسته قابل حمل و ثابت تقسیم می شوند.

2- آشکارسازهای گاز قابل حمل

معمولاً به صورت دستی یا بر روی تجهیزات ایمنی به منظور نظارت بر فضای اطراف پرسنل استفاده می شوند. آشکارسازهای گاز قابل حمل اغلب هنگام تشخیص سطوح خطرناک گازها هشدارهایی با سیگنالهای شنیداری و بصری صادر می کنند.

3- آشکارسازهای گاز ثابت

سیستم های نظارتی ای هستند که عموماً در نزدیکی ناحیه فرایند یک کارخانه یا اتاق کنترل یا در منطقه ای که نیاز به حفاظت دارد، مانند پارکینگ های زیرزمینی خودرو، نصب می شوند. آشکارسازهای گاز ثابت معمولاً هنگام تشخیص گازهای خطرناک هشدارهای بصری و شنیداری می دهند. و میزان سطح بیش از یک گاز خاص را کنترل می کنند.

انواع دتکتور گاز کدامند؟

در اینجا چهار نوع اصلی از فنآوری های دتکتور گاز مورد استفاده برای تشخیص گازهای مضر آورده شده است:

• سنسورهای الکتروشیمیایی
• مهره های کاتالیزوری
• مادون قرمز
• فتوئونیزاسیون

هنگام انتخاب نوع آشکارسازهای گاز، در نظر گرفتن آشکارسازهای تک گاز و آشکارسازهای چند گانه نیز بسیارمهم است.

سنسور های گاز الکتروشیمیایی

آشکارساز های الکتروشیمیایی، غلظت یک گاز خاص را با اکسیداسیون اندازه گیری می کنند. و جریان مثبت یا منفی ایجاد می کنند. سنسورهای گاز الکتروشیمیایی معمولاً برای اندازه گیری غلظت گاز مورد نظر در یک مدار خارجی استفاده می شوند. هنگامی که تعداد انواع آشکارسازهای گاز را در نظر می گیریم، فن آوری های گازهای قابل احتراق الکتروشیمیایی و کاتالیزوری رایج ترین و قابل استفاده ترین هستند.

سنسورهای مهره کاتالیزوری

آشکارسازهای گاز کاتالیزوری معمولاً برای اندازه گیری گازهای قابل احتراق که هنگام انفجار بین حد پایین انفجار (LEL) و حد بالای انفجار (UEL) ایجاد می شوند، مورد استفاده قرار می گیرند. آشکارسازهای گاز کاتالیزوری بر این اصل استوارند که وقتی گاز اکسید می شود، گرما تولید می کند. و سنسور تغییرات دما را از طریق یک مدار از نوع پل Wheatstone تبدیل می کند.

یکی از مهره های حسگر کاتالیزوری شامل یک کاتالیزور ویژه است که اکسیداسیون را تقویت می کند و دیگری برای مهار اکسیداسیون استفاده می شود. جریان از سیم پیچ ها عبور می کند و به دمای اکسیداسیون (500 درجه سانتیگراد) می رسد. مقاومت سیم پیچ پلاتین را افزایش داده و منجر به عدم تعادل پل می شود.

تغییر مقاومت مستقیماً به غلظت گاز در اتمسفر اطراف مربوط می شود و قرائت گاز را بر روی کنتور یا دستگاه نشانگر مشابه نشان می دهد.

پیشنهاد میشود بخوانید: دتکتور گاز چیست؟

سنسورهای گاز مادون قرمز

به عنوان جایگزینی برای اندازه گیری گازهای قابل احتراق، سنسورهای مادون قرمز زمانی استفاده می شوند که اکسیژن وجود نداشته باشد یا در شرایطی که غلظت دی اکسید کربن را اندازه گیری می کنید.

با استفاده از اصل جذب نور، تغییر شدت نور جذب شده نسبت به شدت نور در طول موج مرجع اندازه گیری می شود. سنسور مادون قرمز تفاوت نور جذب شده را محاسبه کرده و غلظت گاز حاصل از جذب را گزارش می کند.

سنسورهای گاز فتونیزاسیون

یک آشکارساز گاز نوری، از یک منبع نور ماوراء بنفش برای یونیزه کردن گازها به یونهای مثبت و منفی استفاده می کند که به راحتی با یک آشکارساز قابل تشخیص است. یونیزاسیون زمانی اتفاق می افتد که یک مولکول انرژی نوری گاز را جذب می کند. نوریزاسیون، بار گازهای یونیزه را تشخیص داده یا اندازه گیری می کند، که بار تابعی از غلظت ترکیبات آلی فرار (VOCs) موجود در جو است.